Samhain 7, 2010

Ó Ré na hEagnaíochta go Ré na Dímhoráltachta
(arís
Mí na Samhna 2010

An chuí ina bhfuil muid
Bliain ó shoin, bhí sé mar smaoineamh smartáilte ag Éanna Ó Cionnaith, TD, fáil réidh leis an Seanad, chun airgead a shábháil. Ach ní raibh a Pháirtí sásta le sin. Bhí siad sásta, ámh, fáil réidh le Geoge Lee, fear ábalta macánta.

Arís, ar Satharn an 17ú lá D.Fr., ag cur iontais ar 1,200 ball d’Fhine Ghael ag cruinniú i City West dó, nocht Éanna polasaí pearsanta eile. Bhí sé ar intinn aige uimhreacha na Dála a ísliú faoi 20. Ach ní raibh a Pháirtí sásta le sin, ach an oiread.

I 1986, do b’é barúil John Kelly, TD, (Fine Gael), léachtóir le dlí bunrachtúil: “Ireland’s political and official rulers have largely behaved like a crew of maintenance engineers, just keeping a lot of old British structures and plant ticking over…”. Tá na cosmhuinntir ‘agin the government’: toisg nach bhfuil sa Dáil ach Boscaí Poist Sasanacha péinteáilte.

An Fhadhb mhór i mbeul na nDaoine
Bliain ó shoin, de réir an AE, mhéadódh an t-easnamh ar an dTiachóig in Éirinn i 2010 go 14.7% den Olltáirgeacht Náisiúnta (GNP). Táthar siúd i ndon tuar a dhéanamh!

Chaithfidh Fianna na Dála gearradh siar mór ar chaiteachas phoiblí i 2010 a dhéanamh. Rinneadh dearmad cheana ar cé hiad atá ciontach as sinn do chur san áit seo sa chéad áit. Níl tuarastail agus liúntais na bhFianna fá scrúdú ag éinne ná a gcuid mórfhaillí.

Bhí gearradh siar €4bn i 2010. Roinnt seachtmhainí ó shoin, bhí gearradh siar €3bn eile i ndonn do 2011. Ach de réir dealraimh anois, b’fhéidir gur €4, 5, 6 nó fiú 7bn an figiúir cuí. (Tiocfaidh figiúir éigin ón spéir anuas.) Dúradh i Liatroma nár admhaíodh go fóill go gcaithfear laghdú de €20bn a dhéanamh roimh 2015 (agus an geileagar ag síor-chúngú)! Ná an fáth gur gá sin!

Freagraímis Ceist an Lae: cá bhfaighfimid ciorraithe de €22bn roimh 2014, le gnáth-shaol na tíre a athbhunú gan ‘chabhair’ a fháil ón gCiste Idirnaisiunta Airgeadais (IMF)? Ní thagann siad siúd isteach go tobann. ’Sé sin le rá – an bhfuil cinneadh déanta cheana! I mBaile Átha Cliath, dúradh linn go mbeadh tuiscint ann leis an IMF, le míonna anuas, faoi ghnáth-rialacha an eagrais sin.

Anam na Banban
Tá muidinne, Lucht Labhartha na Gaedhilge, ag moladh go glacfaí le moltaí an Chomhchoiste Dála maidir leis an Staitréis 20 Bliain don Ghaedhilg. Ní fá choinne liúntais a chruthú do Theachtaí Dála a bunaíodh an Coiste seo. Dúradh i Muigheo go gcaithfear aidhmeanna an Choiste a shníomh isteach sa phlean chaitheachais don am atá le theacht – agus cloí leobhtha.

Tá muidinne go láidir ag cur in aghaidh mholtaí na Roinne Airgeadais i leith na Gaeltachta, mar atá leagtha amach sa cháipéis ‘Tosaíochtaí Infheistíochtaí Infreastructúir 2010-2016‘. Rinneamar tagairt do mhórfhaillí thuas. Duradh i Muigheo go dthitfeadh Crann na Tubaiste seo go trom ar Lucht Labhartha na Gaedhilge, a bhí ag bun an liosta sa Roinn. Le Stádas Oifigiúil san AE ag an nGaeilge, cé’n saghas prionsbail a úsáidtear? Bhí an Roinn Airgeadais ar an Roinn ba mheasa in aon tír san OECD le blianta móra fada anuas ó thaoibh thuar ar fhás eacnamaíochta a thabhairt. Tá a cuid creidiúnachta ar lár agus chan fhuil duine ar bith sa tír gur féidir leis nó léithe freagracht do chur i bhfeidhm. Dúradh i gCo. na Mí go raibh aitheantas ar Scéim Labhartha na Gaedhilge mar tomhas ar shláinte chultúrha Gaeltachta. Dá gcuirfí i mbaol í, cuirfí i mbaol stádas na teangan sna ceanntair Gaeltachta.

Dúradh linn i mBaile Átha Cliath gur cosúil nárbh ‘fhios ag éinne c’én fáth nár iarr R Bruton nó J Burton ar an Roinn (tré’n Oifig um Chomhionannas agus Saoráil Faisnéise) a mhíniú don phobal conas a rinneadh na tuartha seo? Cé’n fá nach bhfógraítear an toghchaí atá i ndon don fhine Ghaedheal (.i. ár nGaedhealachas) ná atá i ndon don aos óg? Tá na mílte polasaithe ag Fianna Fáil, adubhairt Brian Lenihan tráth (go ndéana Dia trócaire air). Cá bhfuil siad le feiscint?

Má’s mar sin a oibríos an daonlathachas atá againn, gan fhreagracht ach amháin don Vóta Uileachumhachtach), tá sé in am féachaint arís ar na prionsabail a bhain le cosaint ó bhun-nádúr an duine atá sa bhFéineachas. Tá prionsabail an chirt buan ach, faraor, is faisean é an cultúr. Tá athrú le brí úr ar a Ceannaireacht de dhíobháil go géar ar Bhanbain.

Samhain 2009 – Ó Ré na hEagnaíochta go Ré na Dímhoráltachta

Samhain 28, 2009

Moladh beag: Bhí sé mar smaoineamh smartáilte ag Éanna Ó Cionnaith, TD, fáil réidh leis an Seanad. Ní bhfuair sé tacaíocht fiú ona Pháirtí fhéin – nach dtuigeann formhór a bhall míniú ainm an pháirti sin fiú (cibé rud a thuigeann siad).

Ar Shatharn an 17ú den’ mhí seo caite, ag cur iontais ar 1,200 ball d’Fhine Ghael ag cruinniú i Citywest (Baile Átha Cliath) dó, nocht Éanna a pholasaí phearsanta nua. Tá sé ar intinn aige fosta uimhir na dTD a ísliú faoi 20 agus athraithe eile a chur i gcrích. Ar ndóigh, bhí roinnt Sheanadóirí Fhine Ghael i gcoinne an mhollta. Adubhairt Leas-cheannaire an Pháirtí, Richard Bruton, ámh, taobh le Phil Hogan, Leo Varadkar agus Simon Coveney go raibh an ceart ag an gCionnach. Agus creid é, bhí Seanadóirí sinsearacha, mar shampla Ceannaire an tSeanaid Frances Fitzgerald, den tuairim céanna.

I 1986, do b’é bharúil John Kelly, TD, (Fine Gael), léachtóir le dlí bunrachtúil: “Ireland’s political and official rulers have largely behaved like a crew of maintenance engineers, just keeping a lot of old British structures and plant ticking over…”. Thuig seisean an fá go mbímis tráth ‘agin the government’: bhí ‘fhios againn nach raibh sa Dáil ach Boscaí Poist Sasanacha le dath glas péinteáilte ortha.

Ceist an Lae: De réir an AE, méadóidh an t-easnamh ar an dTiachóig (.i. Buiséad) in Éirinn i 2010 go 14.7% den Olltáirgeacht Náisiúnta (GNP). Ní cosúil gur féidir le Fianna na Dála an scéal a cheartú go dtí an bhliadhain 2014 (.i. an t-easnamh a laghdú go 3%). Caithfidh na Fianna seo gearradh siar oll-mhór ar chaiteachas a dhéanamh i 2010. Tá an méad gearán sin ag gabháil thart anois go ndearnadh dearmad ar cé hiad a chuir san áit seo sinn sa chéad áit. Níl tuarastail agus liúntais na bhFianna Dála fá scrúdú. Tá droch-iompar na mBannc incurtha leis sin a bhí acu cheana.

Beidh gearradh siar €4bhn i 2010, 2011 agus 2012. Má tá geileagar fágtha annsin, gearrfar €3bhn eile i 2013 agus (a bheag nó a mhór) i 2014 arís. Tá tuarascáil An Bhord Snip, méadaithe faoi ceathar, de díobháil orainn. Agus muidinne, mar chaoire, ag sodar i ndéidh argóintí maille le snipín annseo nó annsiúd.

Tamall maith de bhlianta ó shoin bhíodh sibhialtacht Gaelach ann. Ligimis orainn, sinne a bhfuil an teanga againn ar a laghad, go bhfuil smior den tsibialtacht sin ann. Ná cuirimis an dallamullóg orainn agus freagraímis Ceist an Lae: cá bhfaighfimid na gearrthacha de €22bn gur gá, le gnáth-shaol na tíre a athbhunú gan ‘chabhair’ a fháil ón gCiste Idirnaisiunta Airgeadais (IMF)?

Den €56.6bn a caithfidh an Rialtas i 2009, costóidh Leas Sóisialta (nó ‘Sóislialach’ mar adeireann an Roinn in amanna) 38% (€21.5bn), Sláinte 27% (€15.3bn) Oideachas 15% (€8.5bn), Dlí agus Ceart 4% (€2.3bn), Talmhaíocht 3% (€1.7bn), Fiontar 3% agus Eile 10% (5.6).

Ag gearradh siar ar chaiteachas reatha agus ag coimeád an caiteachas caipitil slán, goidiad na céatadáin agus na figiúirí a cheapaimid, ar bhonn ghinearálta, a bheith cuí – agus an Tiachóg (Buiséad) sa Dubh?

.                                     2009                            2014
.                                 %           €bn               %           €bn
Leas Sóisialta:              38           21.5             36.0        17.5
Sláinte:                       27           15.3             25.0        12.3
Oideachas:                  15             8.5             17.7          8.5
Dlí agus Ceart:               4             2.3              4.2          2.0
Talmhaíocht:                 3             1.7              3.5          1.7
Fiontar                         3             1.7              3.5          1.7
Eile:                           10             5.3              9.0          4.3
.                                              56.6                           48.0
Cáin bhreise
ar aicmí saibhre:                                                           5.0
Cáin úr glas:                                                                5.0
.                                              56.6                          58.0

Gidh go bhfuil na figiúirí thuas-tugtha garbh is nár chostaigh siad an iomairce le cur le chéile, is cosamhail gur tiachóg mar seo a bheas ann i 2014. Is amhlaidh go raibh baill an Chomhluadair Scadhp – ó Chonnacht ó Laighean ar aon fhocal ar an gceist seo gan mhórán differ eadartha.

Oktober 2009 – Wir sind dreisprachig!

Samhain 1, 2009

Heute Abend habe ich an meiner ersten Skypekonferrenz teilgenommen. Außerdem waren Aaran, Andrew, Liam; Maedhbh und Sascha dabei. Für sie war es natürlich nichts Neues, aber ich hatte vorher noch nie an einer solchen Konferrenz teilgenommen. Und dann gleich dreisprachig! In erster Linie natürlich deutsch, dann etwas englisch und schließlich noch ein bisschen irisch. Es ist schon eine Weile her, dass ich das letzte Mal diese außergewöhnliche Sprache gehört habe und so konnte ich dann auch nur einige Brocken verstehen, aber das war gar kein Problem, weil Aran, Andrew und Liam super deutsch sprechen!

Ich hatte mich vorher schon gefragt, worüber man wohl mit Menschen, die man zuvor noch nie gesehen hat so spricht. Also, worüber haben wir dann gesprochen? Über unterschiedliche deutsche und irische Akzente. Da gingen die Meinungen dann etwas auseinander. Je nachdem, wen man fragt ist der schönste irische Akzent der aus Cork und der schönste deutsche der aus Norddeutschland (ich persönlich finde natürlich den aus Hamburg am schönsten, aber das nur am Rande).

Auch wir sind in unserem Gespräch nicht um die aktuelle Wirtschaftslage herumgekommen und sind zu dem Schluss gekommen, dass wir im Grunde alle im selben Boot sitzen. Und darauf kommt es ja bei diesem Austausch an, Gemeinsamkeiten zu entdecken und sich an Unterschieden erfreuen. Es hat mir sehr viel Spaß gemacht und ich hoffe noch an vielen weiteren Konferenzen teilnehmen zu können.

Go raibh míle maith agaibh agus slán go fóil!

Julia

Meán Fómhair 2009 – NAMA: Tír le NAMa, tír gan aNAM

Meán Fómhair 27, 2009

Droch-smaoineamh é an ‘droch-bhannc’, sin an tuairim a nochtadh sa tsuirbhé a rinne an Irish Independent agus Quantum Research i Lúnasa seo caite. Ní ghlacann eacnamaithe proifisúnta go ndearnadh athraithe móra sa reachtaíocht ó shoin. Ag éisteacht leis an Aire Airgeadais, ámh, cheapfá go raibh feall á dhéanamh ag an Stát ar na Bainnc agus gurb í a aidhm naomhtha iad a robáil ar ár son.

B’fhearr le 60% de dhaoine na Bainnc a fheiceáil i seilbh an Stáit. I mBaile Átha Cliath dúradh linn gur pronntanas dosna Bainncéirí é an lascaine 30% a tabharfar ar na fiacha. Dúirt Colm McCarthy (den Bhord Snip) go mbeidís sin ní ba mhó ná mar a cheapamar. Beimid á n-aisíoc ar faidh na nglúnta, deir Gene Kerrigan, tuairisceoir.

Ceisteanna

Chaith Brian Cowen €750,000 sa bhliain 2008, ar chomhairle a bhí le a fháil ó Stát-sheirbhísigh. I Londain, duradh linn nach raibh mórán difir idir an mí-chaiteachas annsin agus annseo. Is cuma leis an gcáiníocóir cioca ar Scairdeitleán an caiteachas nó ar Arasán Saoire é. Tá Éireannaigh thall ag iarraidh eolas ar chamadáin pholaitíochta i nDubhlinn a fháil. Táthar ag cur airgid ‘un a’ bhaile go fóill ó Shacsain, le fonn ar chuid acu teacht ar ais, go bhfóire Dia orainn.

I rith 2008, chaith Teachtaí Dála, €725,00 ar taisteal thar lear, gan tairbhe a luacháil do mhuinntir na hÉireann as. Daoine ag maireachtáil ar na sráideanna agus saol an Mhadaidh Bháin acu siúd. I Muigheo, dúradh go raibh rudaí dona go leor, gan an scéal a dhéanamh níos measa ag polaiteoirí tré chasadh a chur ar rudaí i gcónaí.

Glaine ár gCroí… Beart de réir ár mBriathar

I ndéidh dúinn NAMA a bhunú, níl fágtha againn ach rogha idir réabhlóid nó sclábhaíocht, dúirt John Drennan, tuarisceoir. I gCo na Mí, bhí an tuairim acu go bhfuil ciorcal órgach ann – a choimeádann aon bhrabús a thagas an treo agus a chuireas na priacail ar ghnáthdhaoine.

Cé’n fá, dúirt Eoghan Harris, tuarisceoir, go gcaithfidh cáiníocóirí íoc as na fiacha ‘tocsaineacha’ (nach ndeintear iad a luacháil i gceart – de réir dealraimh) gan phionós a chur ar fhorbróirí? Tá an freagra éasca a fháil – ní féidir dul i gcoinne choiriúlachta nach bhfuil dlíthe ina coinne ann.

Juli 2009 – Vielfalt trotz Einheit

Deireadh an tSamhraidh 31, 2009

Ein Plädoyer gegen die Festlegung einer Arbeitssprache in der EU

„And they said, Go to, let us build us a city and a tower, whose top may reach unto heaven; and let us make us a name, lest we be scattered abroad upon the face of the whole earth. […] maintenant rien ne les empêcherait de faire tout ce qu’ils auraient projeté.. […] So zerstreute sie der HERR von dort in alle Länder, daß sie aufhören mußten, die Stadt zu bauen. Uaidh sin ar aghaidh, ainmníodh an Bhaibéil é, toisc gurb ansin a chuir an Tiarna teanga an domhain uilig trína chéile agus a scaip í, ón áit sin, i measc na dtíortha go léir.“ (Genesis, Kap.11)

Die Fertigstellung des „Turms zu Babel“ scheiterte somit aufgrund der Vielsprachigkeit. Jenes biblische Bauvorhaben aus Genesis (Kapitel 11) mag vielen Europäern in den Sinn gekommen sein, als am 1. Januar 2007 Irisch als nunmehr 23. Amtssprache der Europäischen Union aufgenommen wurde.

Eine kleine Rückblende – Im Frühling 1958 nahm der Ministerrat die Verordnung Nr. 1 an, wodurch damals die Amtssprachen jedes Mitgliedstaates gleichermaßen auf die Europäische Union übertragen wurden. Es wurde dabei offiziell keine Unterscheidung zwischen Amts- und Arbeitssprache vorgenommen. Durch Beitritte neuer Länder wurden die Artikel immer wieder aufs Neue angepasst und somit wuchs auch die Anzahl der Amtssprachen. An dieser Verfahrensweise hat sich bis heute nichts geändert. So lässt es sich erklären, dass Irland als Mitglied der EU auch Irisch, die zweite nationale Amtssprache neben Englisch, auf die europäische Ebene übertragen konnte. Eine notwendige Schlussfolgerung aus dieser rechtlichen Grundlage lautet, dass die Zahl der derzeitigen 23 Amtssprachen vor dem Hintergrund zukünftiger Beitrittsländer keine Endstation darstellt.

Sowohl einige Abgeordnete des Europäischen Parlaments als auch Beamte der Europäischen Kommission verweisen jedoch darauf, dass die politische Arbeit auf europäischer Ebene zunehmend durch Sprachdifferenzen behindert wird, wodurch auch die Erfolgswelle der EU ins Stocken geraten könnte. Es wurde daher zugunsten der Verwaltung bereits mehrfach der Vorschlag suggeriert, eine einzige Arbeitssprache in den Institutionen der Europäischen Union einzuführen, um solche „entscheidenden Behinderungen“ zu bewältigen. Ist diese Idee sinnvoll und lässt sie sich umsetzen? Lässt sich die EU wirklich mit dem Turm zu Babel vergleichen, so dass durch die Festlegung einer einzigen institutionellen Sprache die wesentlichen Probleme Europas gelöst werden können?

Argumente für eine solche Reform lassen sich schnell finden. Zunächst einmal konnten unsere europäischen Vorväter kaum mit einem derartigen Erfolg der EU rechnen. Ebenso war die Masse der heutigen Mitgliedsstaaten nicht voraussehbar. Demzufolge ist die Entscheidung zugunsten mehrerer Amts- bzw. Arbeitssprachen in der Verordnung Nr.1 aus Sicht der Befürworter einer Sprachreform überholt und mit den heutigen Umständen nicht mehr zu vereinbaren. Ein wichtiges Argument für die Einführung einer Arbeitssprache ist der aus den Sprachdifferenzen entstehende Kostenfaktor. Seit der EU-Osterweiterung gibt es zwischen den Sprachen 253 mögliche Übersetzungskombinationen. In Verbindung damit werden die Ausgaben für die Überbrückung der verschiedenen Sprachen in diesem Jahr vermutlich auf über 800 Mill. € ansteigen. Diese Summe ergibt, praktisch gesprochen, auf den einzelnen EU-Bürger gerechnet einen Betrag von etwa 2,10€. Des Weiteren gibt es aufgrund des Umfangs und der übermäßigen Anzahl der Dokumente enorme Verzögerungen bei der Bearbeitung und Weiterleitung selbiger. In einigen Fällen beträgt die Zeitspanne zwischen der Ankunft eines Textes im Übersetzungsbüro bis zur Ausformulierung in alle gewünschten Sprachen bis zu drei Wochen. Da diese Dokumente jedoch oft eine Abstimmungsgrundlage widerspiegeln, können sich auch diese mindestens um den gleichen Zeitraum verzögern. Bei der Übersetzung selbst liegt sicherlich auch ein inhaltliches Problem vor, denn überall dort, wo Informationen aus einer Sprache in eine andere übertragen werden soll, können Übersetzungsfehler auftreten, selbst wenn man bei den Dolmetschern ein gewisses Maß an Fachkenntnis voraussetzen kann. Neben der Gefahr der „Lost in Translation“ ist ein weiteres mögliches Argument, dass die Einführung einer einzigen Arbeitssprache Europa eine „geschlossene“ Stimme gegenüber dem Rest der Welt geben würde. Diese Stimme scheint auf den ersten Blick leicht gefunden, schließlich wird im internationalen „Small-Talk“, also dort wo kein Dolmetscher die Sicherung der Mehrsprachigkeit schützen kann, bereits seit langem auf Englisch zurückgegriffen.

Doch so einleuchtend diese Vorstellung auch klingen mag, genau an diesem Punkt zeigt sich bei den „Reformisten“ ein entscheidendes Problem – die Suche nach einer gemeinsamen Sprache. Zwar ist English die am häufigsten erlernte Zweitsprache Europas (mittlerweile lernen 89% der europäischen Schulkinder die Sprache Shakespeares), doch rechtfertigt das aus Sicht vieler Länder nicht dessen politische und administrative Alleinherrschaft. Die französische Sprache, die ebenfalls eine faktische Arbeitsprache, zudem aber auch eine Gründungssprache der EU ist, sieht sich bereits jetzt unter einem großen Einfluss der englischen „Lingua Franca“. Die dritte etwas „benachteiligte“ inoffizielle Arbeitssprache ist Deutsch, mit ca. 93 Mio. Sprechern die Sprache mit den meisten Muttersprachlern in Europa. Alleine schon vor dem Hintergrund nationaler Eitelkeit erscheint es daher als unrealistisch, dass die Masse der Anhänger eben genannter Sprachen freiwillig die eigene „kommunikative Identität“ zugunsten einer anderen aufgeben würde. Es bleiben zudem weitere 20 Sprachen, die ihren Anspruch erheben könnten, um sich als einzige Arbeitssprache zur Verfügung zu stellen. Einige Länder, wie z.B. Spanien sehen bereits in der bestehenden Sprachregelung, also der praktischen Bevorzugung von Englisch, Französisch und im geringen Maße Deutsch als faktische Arbeitssprache einen Ausdruck des Machtgefälles zwischen Nord- und Südeuropa. Die Krönung einer der jetzigen Arbeitssprachen zur alleinigen und die damit verbundene Degradierung aller anderen Sprachen wäre eine Ungerechtigkeit, die sich mit einem Staatenbund wie der Europäischen Union nicht vereinbaren lässt.

Der Alternativvorschlag ließ nicht lange auf sich warten – die Esperanto-Bewegung sieht in dem sprachlichen Konflikt der EU eine Möglichkeit um einer „unabhängigen“ Sprache auf den Thron Europas zu verhelfen. Doch genau da liegt aus meiner Sicht das Problem, in dem Wort „unabhängig“. Esperanto ist eine artifizielle Sprache, die von den Menschen zur Überwindung der nationalen Eitelkeit geschaffen wurde und bisher keinen entscheidenden Einfluss auf die europäische Kultur hatte. Eine solche Sprache sollte nicht jene Kulturen repräsentieren, mit denen sie nicht nennenswert kulturell oder historisch verbunden ist. Einen ähnlichen Vorwurf der „Kulturentfremdung“ kann man auch dem Vorschlag machen, der die Einführung chinesischer Schriftzeichen als Arbeitssprache der EU suggeriert. Solche Ansätze können Europa nicht voran bringen. Schließlich wird der Institution bereits jetzt mangelnde Bürgernähe vorgeworfen. Dieses Argument wird sicherlich nicht dadurch entkräftet, dass ein einfacher Landwirt aus Lappland zukünftig die Richtlinienvorschläge der EU-Kommission erst aus dem Esperanto ins Schwedische übersetzen muss. Allgemein wäre die Einführung einer Arbeitssprache und die damit verbundene Degradierung anderer Sprachen vor dem politischen Hintergrund denkbar unklug. Die Bevölkerung in Ländern wie z.B. Schweden oder Finnland steht zu einem großen Teil der EU skeptisch gegenüber, weil sie die Entkräftung nationaler Interessen zugunsten derer von anderen Staaten fürchtet. Die Abschaffung der eigenen Sprache könnte als ein zusätzlicher Verlust an Identität in diesem supranationalen Projekt gesehen werden, was somit zu einem enormen Prestigeverlust der EU führen würde.

Zusätzlich zu dem Aspekt der Bevölkerung kommt noch die Rolle der Politiker und Beamten selbst. Sie sind letztendlich diejenigen, die mit einer Arbeitssprache aktiv kommunizieren müssen. In den Institutionen der EU verfügen die meisten Abgeordneten und Angestellten über Kenntnisse in mehreren Fremdsprachen. Da sich in der Englischen Sprache das Fremdsprachenwissen der meisten Politiker überschneidet, können sich diese ohne größere Schwierigkeiten mit Kollegen aus anderen Ländern unterhalten. Das eigentliche Problem lässt sich vermutlich durch eine Formulierung des irischen Dramatikers George Bernard Shaws am besten ausdrücken, der sagte: “English is the first language to speak badly.“ Das bedeutet, dass sobald ein Politiker gezwungen ist über den Rahmen eines einfachen Gesprächs hinaus seine Reden in einer anderen Sprache zu halten, ist er genötigt diese auch perfekt zu beherrschen, nicht nur um seine Kollegen von seinen Argumenten zu überzeugen, sondern auch um einfache Missverständnisse zu vermeiden. Man läuft somit Gefahr, dass die Sprachfertigkeit über die eigentliche Kompetenz eines Politikers gesetzt wird. Jene Redner wiederum, welche die Sprachfertigkeit aufgrund der Übereinstimmung ihrer Muttersprache mit der Arbeitssprache besitzen haben diesen Nachteil nicht und somit ihren Kollegen gegenüber einen entscheidenden Vorteil. Schließlich fühlt sich ein jeder in seiner eigenen Sprache viel sicherer.

Wir dürfen eines nie vergessen – Die verschieden Kulturen sind das, was Europa seit vielen Jahrzehnten ausgezeichnet. Jede Sprache zeigt eine andere Sicht auf die Welt. Daraus resultiert letztendlich die allseits gelobte Ideenvielfalt in der EU. Mit der Festlegung einer einzigen Arbeitssprache würden wir genau diese Stärke in Frage stellen. Auch wenn die Anhänger eines Europas mit einer Arbeitssprache dazu neigen, das Vorgehen auf administrative Ebenen zu beschränken, darf eine solche Reform nicht unterschätzt werden. Sprachpolitik sowohl auf nationaler, als auch auf supranationaler Ebene hat immer linguistische Auswirkung. Eine Sprache, die keiner braucht, stirbt aus! Die Vielzahl an Sprachen in der EU darf auf keinen Fall als „babylonischer“ Pluralismus betrachtet werden. Die Länder werden dadurch nicht voneinander isoliert, ganz im Gegenteil: “Real unity of cultures and species is found in their very diversity“, wie es der kenianische Schriftsteller Nugi W Thiong’o einst formulierte. Wir müssen einfach lernen die Vielsprachigkeit als Chance und nicht als Last zu betrachten, schließlich ist sie mehr als eine einfache Kodierung.

Es ist doch fast schon ironisch, dass einerseits die EU verstärkt die Vielsprachigkeit in den Schulen der einzelnen Länder fördern will, auf der anderen Seite aber über die Einführung einer einzigen Arbeitssprache debattiert. Die Argumente für eine solche Sprachreform sind viel mehr finanziell und pragmatisch begründet, als auf dem Interesse der europäischen Bürger basierend. In diesem Zusammenhang ist es sicherlich richtig zu sagen, dass die für die Übersetzung anstehenden 800 Mio. € eine enorm hohe Summe darstellen. Dennoch handelt es sich dabei um weniger als 1% des EU-Haushalts. Anders als eine kürzlich geführte Debatte über die Reinigungskosten für die Gebäude der EU können und dürfen Ausgaben, die zur Erhaltung und Förderung der Sprachenvielfalt in Europa beitragen nicht als Last gesehen werden. In diesem Sinne: Ilteangachas an Aontais Eorpaigh go bráth!

Iúil 2009 – Toghchán áitiúil gurb Olltoghchán é

Deireadh an tSamhraidh 31, 2009

D’éis dóibh saothrú go dian, chuir muintir na hÉireann an Tíogar Ceilteach ar aghaidh agus faoi lán tseol faoi 2003.  Ansin tháinig lucht na sainnte isteach sa phictiúir agus lobh siad an Tíogar tré gheileagar bhréagach do chruthtú, a bhí ag brath ar tógáil, nach raibh monatóireacht á déanamh uirthi.  I dtuairim Chontae na Mí,   d’ardaíodh tuarastail go mór an t-am sin agus bhí ar an bhfíorgheileagar gabháil thar lar.

Gan riarú eacnamaíochta ann, de réir Chontae Mhuigheo, níor cuireadh aird ar cheist na coimhlinte.  Cailleadh postanna agus is léir nach mbeidh post d’aon chineál fágtha sa Ghaeltacht roimh dheireadh na bliana. Má dúntar Roinn na Gaeltachta anois, cinnte go bhfágfar ar lár daoine bochta a bhí muinín acu uirthi, le seirbhísí riachtanacha a fháil.

Briseadh an Bolgán Eacnamaíochta is na polaiteoirí is an Roinn Airgeadais ag rá (is ag rá go fóill!) nach rabh ‘fhios acu, ná ag éinne, go dtarlódh sé mar sin, is nach dtarlódh murar tharla an meath domhanda.  Thug ár muinntir a fhreagra don Státchóras tráth na dtoghchán áitiúla i Mí Meitheamh.  Glanadh amach iarrthóirí Fhianna Fáil (masla don Lia Fáil iad) agus an Pháirtí Glas (masla don ainm iad agus, de réir Chontae na Mí, ceistKyotocurtha ar leathtaoibh acu ón gcéad lá, i measc na ‘mbolgán leictreonach’).

Shleamhnaigh vóta Fhianna Fáil go 25.4% den iomlán, agus léim Fine Gael go 32.2% don chéad uair riamh, le cabhair ó fhear chiúin mhacánta, George Lee, a tháinig ar bord ar na mallaibh.  Bhí an Lucht Oibre lán -tsásta le 18.1% den iomlán, toradh gur féidir, de réir Chontae Átha Cliath, a chur síos d’Éamon Gilmore agus Joan Burton.  Tugann Éamonn treoir bheacht do pholasaithe an pháirtí agus tá amharc dosháraithe Joan ar chursaí airgeadais, baincéireachta agus eacnamaíochta.

Ba ar aon dóigh leis na torrthaí sin, na torrthaí ar na toghcháin Eorpacha agus na fothoghcháin.   Chuir an Rialtas crot macánta ar scéal a chuid oibre.  Níor chreideamar é.  Ach leanann an dream sin ar aghaidh – ní go simplí le hairgeadú na mBannc, le fírinne, ach, de réir Chontae Thír Conaill, ag airgeadú fhiacha lobhtha iontu.  Agus tá na fiacha náisiúnta ag ardú 43m go laethiúil.  A Dhia saor Éire!

Cinnte is féidir le Lenihan a rá, agus léirmhíniú dá chuid fhéin aige, go ndeireann boic mhóra (san IMF/ECB) go bhfuil a chuid pholasaithe i gceart – maidir leis na Bainc, an Tiachóg (buiséad) is le coimhlint.  Ach tá an ‘casadh’ sin rí-shimplí.  Rud atá simplí – deinfidh bainc idirnáisiúntabrabús thar cuimse ónár gcuid bhfiach.  De réir Chontae na Mí, tiocfaidh an tír go lán-stad agus muid ag íoc astu, ar faidh na nglún.  Na daoine ag bun an dréimire á mbuaileadh ag na hÚdaráis agus ár gcultúr fá chois arís.  Nach fíor é: Tír gan Teangain, Tír gan Anam.

Bheadh ‘fhios ag aon óinseach nach ceart airgead nach bhfuil aici a chaitheamh le gaoith.  Cuimhnighí ar Mr Micawber as Dickens.  Agus lucht na Dála, imithe ar saoire, le pócaí lán.

Meitheamh 2009 – Scannal Eaglasta

Bealtaine 30, 2009

Agus cuid againn ag fás suas, bhí sé de nós againn ceist a chur an peacadh é greim a choimeád ar láimh chailín. Bhí an saol simplí – ré ina dheineadh na Bráithre Críostaí seirbhís nach beag ar mhaithe le cosmhuinntir na hÉireann. I scoil Sr Synge, mar shampla, gheibheadh gasúr oideachas ar 2p le haghaidh na seachtaine – dá mbeadh an tairgead sin ag a dtuismitheoirí. Muna raibh gheibheadh sé an t-oideachas saor in aisce.

Agus bhí na Bráithre féin bocht. Gheibheadh siad casóg úr nuair a rachadh siad isteach san Ord. Cuirtí fá’n gcré iad sa chasóig chéanna nuair a bhfaighidís bás. Dúradh i gCo na Mí go raibh cothramaíocht le coinneáil agus ceist an scannail á plé. Tá léann agus díograsacht na mBráithre sin le feiceáil go dtí an lá atá iniu ann – sa mhéad a scríobh siad de leabharthaí scoile den scoth. Thug siad oideachas do ghlún i ndéidh ghlúine d’óige na tíre – nach bhfaighfeadh sin ar aon chaoi eile.

Goidé a tharla dosna Bráithre agus nuacht ann anois de scannal maidir le drochíde, a d’imir siad ar ghasúir, le dornán de bhlianta anuas? Dúradh linn gur ba mhinic a chuaigh fir isteach i gcomhtionóil, cosúil leis na mBráithre Críostaí, gan ghlao acu. Fir fá bhrú chlainne, in amannaibh, agus chaill a slí ina dhéidh sin.

Má smaoiníonn éinne de léitheoirí an Bhlaig seo ar aon am a bhí siad i dtrioblóid mhóir, cuimhneoidh siad gur ag an am sin thiocfadh leo a gcuid carad a chomhaireamh ar mhéaranna aon lámh amháin. ‘Sé sin, níl seasamh láidir móralta ag an bpobal i gcoitinne. Gan a bheith ag brú go ró-mhór ar na Bráithre, dúrah i mBaile Átha Cliath, féachaimis ar ghníomhaíocht úfásaigh an Rialtais, na mBannc, agus na bhfhorbróirí, a rinne damáiste as cuimse don gheileagar agus dár slí beatha – ar mhíriarachán eile an FSS (HSE) agus an chórais oideachais. Mar shoiché, táimid tar éis éirí bog, lobhtha.

Mo chreach is mo lom gur éimíomar uilig chomh bog sin, chomh tapaidh sin. Mar réiteach ar an scannal ós ár gcomhar anois, dúradh i Tír Chonaill, go mba chóir an dlí a chur ar éinne a bhris é agus dlíthe úra, láidre agus oscailte a chur i bhfeidhm. Dúradh i Muigheo gur eagal gur dul chun chinn drogallach a bheadh ann, mar tá an easpa mhoráltachta ann i gcónaí. Ná bímís fimíneach. Nach binn béal ina thost?

Mai 2009

Bealtaine 30, 2009

Am 20. der Monat hat ein weiteres Konfernzgespräch über Skype mit mehreren deutschsprachigen und Irischen Teilnehmern stattgefunden.

Diese regelmäßigen „Treffen“ über Skype helfen die Verbindung und Kommunikation zwischen Deutschen und Irischen Menschen zu stärken und zu verbessern.

In diesem Treffen wurde vornehmlich auf Deutsch gesprochen, was das Interesse und die Sprachkenntnisse der Irischen Teilnehmer an der Deutschen Sprache und Kultur verstärkt.

Generelle Themen sind zum Beispiel aktuelle Geschehnisse, Zukunftspläne der Teilnehmer, Musik vorlieben, Sport, Kulturelle Besonderheiten und Geschehnisse.

Bealtaine 2009 – An Fliú Muc

Bealtaine 30, 2009

‘Sé an fliú muc an galar idirnásiúnta deireannach chun teacht inár dtreo. Pointe mór nach bhfaigheann an chuid is mó de dhaoine a éiríos tinn bás. Go fóill ar aon nós. Tá an scéal imithe ósna cinn-línte ach níl an galar imithe aon áit.

Dúirt Keiji Fukuda den Eagras Domhanda Sláinte go néireóidh bh’fhéidir an tríú cuid den chine dhaonna tinn lastigh de bhliain. Cinnte, mar sin, nach bhfuil an galar seo réidh chun imeacht uainn. Agus má tá sé le bheith inár measc go cionn bliana – an imeoidh sé am ar bith?

I dtosach, roinnt seachtainí ó shoin, léim an fliú muc – nó an víreas A(H1N1) ó Mheicsiceo go dtí na SAM agus uaidh sin, i gciorcal a bhí ag síor-mhéadú, go Meiriceá Láir, Meiriceá Theas, an Meánoirthear, an Áis agus an Nua Shéalainn. Taobh istigh de mhí, léim na figiúirí ó 2,371 tinn go níos mó ná 15,000 agus ó 44 marbh go níos mó ná 80. Goidé atá déanta anseo in Éirinn ? Tá bileog foilsithe ar ‘Influenza A(H1N1)’ – do Bhéarlóirí. Droch-chumarsáid í, dúradh i gCo na Mí agus i mBaile Átha Cliath, nach raibh ceann dá-theangach ar fáil – fiú sna Gaeltachtaí! Ní deirtear gur féidir le víreas fuinnúil fanacht go ciúin i rith an tsamhaidh agus dúiseacht arís i rith an gheimhridh – ag méadú i gcuar epidéime. Ceistíodh i gCo na Mí cé’n fá nár tugadh eolas soiléir mar seo sa bhileoig? Deireann an bhileog go dtiocfaidh an galar ina dtonntracha: dona go leor, b‘fhéidir.

Ní léirítear ar an mbileoig an próiseas ina bhféadfadh leis an víreas athrú ina scriostóir marfach. Botún eile, dúradh i mBaile Átha Cliath. Má bhfaigheann ainmhí an fliú muc agus an fliú éan san am céanna, tagann na víris le chéile agus cruthaítear víreas gur féidir leis é féin a scaipeadh chomh héasca is an fliú muc agus marú chomh éasca leis an bhfliú éan. Sin dóigh amháin.

Deireann údaráis le muinntir na hÉireann gan a bheith imníoch mar gheall ar an ngalar seo. Tá ‘achan rud i lámhaibh cúramachaibh an FSS (HSE) – rud a chuir sceon ortha i dTír Chonaill. Tá Rialtas Shasana chun nócha milliún vaicsín a fháil dá muinntir. Bíodh súil againn go mbeidh cúpla milliún le sparáil acu.

Aibreán 2009 – An Tiachóg

Bealtaine 10, 2009

Bí Tiachóg againn an mhí seo. Sin an focal ceart ar ‘Bhuiséad’, agus miniú stairiúil ag baint leis (bhíodh sé de nós ag Airí Airgeadais na sonraí airgeadais a thabhairt isteach sa Dáil i dtiachóig).

Bhí crann na tubaiste le titim. Muna gcuirfeadh an ghéirchéim chreidmheasa idirnáisiúnta stop linn, bheadh ár mbolgán féin, a mba chúis le 80% den bhfadhb eacnamíochta annseo, ag méadú ar faidh achair eile!

Tá an geileagar is measa san AE againn. Tá €55bn reatha le fáil ar iasacht an bhliain seo – €21bn de don Roinn Leasa Sóisialta (nó Sóisialach mar a deirtear féin go minic – focal mícheart arís). €15bn ar sheirbhísí agus €20bh ar tuarastail.

Titfidh an geileagar 8% i mbliana. Tá baint ag dífhostaíocht le heaspa coimhlinte agus laige san oideachas.. I Muigheo, caillfear múinteoirí speisialta taistil do dhaltaí le míbhuntáiste, i sé scoil. Agus sna blianta beaga atá romhainn beidh laghdú ar chaiteachas chaipitil phoiblí, anuas ar an €5bn a rinneadh cheana.

Agus na tobhaigh ar ioncam dúbailte, beidh an gnáth-chlann idir €2,500 agus €4,500 thíos leis. B’fhéidir leis an gcóras polaitiúil, na bainnc, a gcuid scairshealbóirí agus na forbróirí móra treabhadh ar aghaidh agus na billiúin fá cheilt thar lear agus i gcistí móra pinsin. Ní féidir fostaíocht, a d’imigh soir uainn, a athchruthú. I mBÁC dúradh linn nár cosúil ro raibh plean fiúntach ann do rud ar bith. Bhí tiachóg chruaidh de dhíth, ach sinn a fhágáil i nDubhpholl ag an am gcéanna! I gCo na Mí, dúradh go mba chóir go mbeadh an t-oideachas i gcroílár phlean fá fhoine an gheileagair. Cailleadh 100,000 post san earnáil tógála cheana agus postanna eile san earnáil innealtóireachta éadraim. I Muigheo, tá críochnaithe le tograí móra tógála agus tá fostaíocht gann. Dominos Pizzas amháin atá ag earcú ar fud na tír, is cosúil, toisc nach bhfuil sé ar chumas daoine dul go bialainn níos mó. Gheobhaidh duine óg ar lorg oibre €100 sa tseachtain. Gheibheann an Taoiseach tuarastal ar aon leibhéal le sin a bhfaigheann an tUachtarán Obama. Soiché éagothrom, bun ós cionn.

Tá suas le €60bn le caitheamh ar na bainnc, ar shóchmhainní in Éirinn, i Dubai, i Sasain, Chicago, sa Spáinn 7rl, nach gcuirfear ar an margadh oscailte. Tá na drochfhiacha le bailiú ag eagras nua – NAMA nó National Asset Management Agency. Abair guí go mbeidh rath ar a chuid oibre, miriúilt atá uaidh annsin. Muna néiríonn leis na céimeanna seo chun na bainnc a chur ag obair, is féidir go mbheadh suas le 440bn de dhíth (230% den Olltáirgeacht Intíre (OTI/GDP). Dein dearmad ar an 7bn atá suncáilte le déanaí – a gcaithfidh sibhse, a Léitheoirí, íoc astu.

Ar a laghad, beidh an costas maireachtála ag dul síos, dúradh i dTír Chonaill, ach muna bhfuil airgead tirim sa phóca is leis na gaistí bochtaineachta a cruthófar, ba bheag an sólás é sin. De réir Fitch agus Standard and Poor’s, bhí rudaí le déanamh ag an Aire Airgeadais nár rinneadh. Tá clár dá gcuid fhéin acu siúd agus ní fiú bheith ag gearán fán €500m sa bhreis a chostóidh iasachtaí an Stáit dá bharr.